کد مطلب:173031 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146
توجه به زمینه های سیاسی
مهم ترین رسالتی كه نخبگان و فرهیختگان جبهه ی حق برعهده دارند،
این است كه در بالا بردن سطح فرهنگی و علمی مردم و ایجاد بصیرت و آگاهی سیاسی در میان توده های مردمی از هیچ كوششی دریغ نورزند.
بیمه ی اجتماع در مقابل انحرافات، تنها با اشاعه آگاهی در میان توده ها میسر است. هر اندازه توده های مردمی به عنوان پشتوانه های مشروعیت نظام، از معرفت بهره مند شوند، احتمال وقوع كژی و انحراف در جامعه كمتر خواهد بود. پس از مرحله ی تحمل شداید پیروزی انقلاب، اینك مرحله دیگری از امتحان رقم خورده است. دشمن با تهاجم خود به قصد نابودی حكومت حق آمده است. اكنون در دوران صلح و آرامش و رفاه، آزمون دیگری نیز برپاست؛ ازمون «مقام» ، «جاه» «منصب» ، «مال» و «قدرت» . امام راحل ( رحمه الله ) به مناسبت های مختلف هشدارهای لازم را به دولتمردان می دادند:
هر كس در هر مقام، احساس ضعف در خود می كند، چه ضعف مدیریت و چه ضعف اراده از مقاومت در راه هواهای نفسانی، بدون جو سازی، دلاورانه و با سرافرازی نزد صالحان، از مقام خود استعفا كند كه این، عمل صالح و عبادت است و هر كس خود را مدیر و مدبر و خدمتگزار برای خلق خدا می داند، كناره گیری او در این زمان، پشت كردن به خلق و خدای خلق است مگر این كه خدمتگزاری بهتر یا مهم تر از او [به عنوان] جایگزین او معرفی شود. [1] .
مسؤولان نظام در هر پست و مقامی باید:
الف ) خود را خدمتگزار مردم بدانند نه این كه به تصور قیم بودن بر مردم حكومت كنند.
آنان باید حكومت ومدیریت خود را با جاذبه، نرمی، مدارا، و حسن
معاشرت همراه كنند. [2] .
ب ) در موفقیت های علمی و اجتماعی خود، متوجه ولی نعمت خود باشند و بدانند هنگامی كه از آنها خیرات و خدماتی صادر می شود، خدای تعالی توفیق انجام دادن آن امور را به آنها داده است. لذا با تمام وجود، خود را وامدار و مرهون نعمت های الهی بدانند و شكرگذار باشند. كارشان تنها برای خدا باشد، با اخلاص كار كنند، تعریف و تمجید و تحسین مردم در آنها به طوری تأثیر گذار نباشد كه آنها را از مسیر حق خارج كند.
ج ) همكاران خود را از میان كار آمدترین افراد برگزینند؛ پس از سنجش توانایی های افراد، مسؤولیت هایی را به آنان واگذار نمایند و به این ترتیب اختیارات و وظایف خود را با دیگران تقسیم و تفویض نمایند. سپس با پیگیری ها و مراقبت های خود، از آنها بخواهند كه به مسؤولیت خویش عمل نموده و با نظارت و پی گیری مانع هر گونه سوء استفاده ی كارگزاران خود شوند.
از مهم ترین وظایف رهبران اسلامی، پاسداری از این اصل قرآنی است كه«... و لن یجعل الله للكافرین علی المؤمنین سبیلا» [3] یعنی این كه راه سلطه كافران بر جامعه اسلامی را سد كنند و از «أشداء علی الكفار رحماء بینهم» [4] باشند. رأفت داشتن و نرمی كردن با مردم شیوه ی پیامبر بزرگوار اسلام است. رابطه صمیمی بین مسؤولان و مدیران جامعه با مردم و زیردستان، مهم ترین عامل بقای اسلام و انقلاب است.
این است كه در بالا بردن سطح فرهنگی و علمی مردم و ایجاد بصیرت و آگاهی سیاسی در میان توده های مردمی از هیچ كوششی دریغ نورزند.
بیمه ی اجتماع در مقابل انحرافات، تنها با اشاعه آگاهی در میان توده ها میسر است. هر اندازه توده های مردمی به عنوان پشتوانه های مشروعیت نظام، از معرفت بهره مند شوند، احتمال وقوع كژی و انحراف در جامعه كمتر خواهد بود. پس از مرحله ی تحمل شداید پیروزی انقلاب، اینك مرحله دیگری از امتحان رقم خورده است. دشمن با تهاجم خود به قصد نابودی حكومت حق آمده است. اكنون در دوران صلح و آرامش و رفاه، آزمون دیگری نیز برپاست؛ ازمون «مقام» ، «جاه» «منصب» ، «مال» و «قدرت» . امام راحل ( رحمه الله ) به مناسبت های مختلف هشدارهای لازم را به دولتمردان می دادند:
هر كس در هر مقام، احساس ضعف در خود می كند، چه ضعف مدیریت و چه ضعف اراده از مقاومت در راه هواهای نفسانی، بدون جو سازی، دلاورانه و با سرافرازی نزد صالحان، از مقام خود استعفا كند كه این، عمل صالح و عبادت است و هر كس خود را مدیر و مدبر و خدمتگزار برای خلق خدا می داند، كناره گیری او در این زمان، پشت كردن به خلق و خدای خلق است مگر این كه خدمتگزاری بهتر یا مهم تر از او [به عنوان] جایگزین او معرفی شود. [1] .
مسؤولان نظام در هر پست و مقامی باید:
الف ) خود را خدمتگزار مردم بدانند نه این كه به تصور قیم بودن بر مردم حكومت كنند.
آنان باید حكومت ومدیریت خود را با جاذبه، نرمی، مدارا، و حسن
معاشرت همراه كنند. [2] .
ب ) در موفقیت های علمی و اجتماعی خود، متوجه ولی نعمت خود باشند و بدانند هنگامی كه از آنها خیرات و خدماتی صادر می شود، خدای تعالی توفیق انجام دادن آن امور را به آنها داده است. لذا با تمام وجود، خود را وامدار و مرهون نعمت های الهی بدانند و شكرگذار باشند. كارشان تنها برای خدا باشد، با اخلاص كار كنند، تعریف و تمجید و تحسین مردم در آنها به طوری تأثیر گذار نباشد كه آنها را از مسیر حق خارج كند.
ج ) همكاران خود را از میان كار آمدترین افراد برگزینند؛ پس از سنجش توانایی های افراد، مسؤولیت هایی را به آنان واگذار نمایند و به این ترتیب اختیارات و وظایف خود را با دیگران تقسیم و تفویض نمایند. سپس با پیگیری ها و مراقبت های خود، از آنها بخواهند كه به مسؤولیت خویش عمل نموده و با نظارت و پی گیری مانع هر گونه سوء استفاده ی كارگزاران خود شوند.
از مهم ترین وظایف رهبران اسلامی، پاسداری از این اصل قرآنی است كه«... و لن یجعل الله للكافرین علی المؤمنین سبیلا» [3] یعنی این كه راه سلطه كافران بر جامعه اسلامی را سد كنند و از «أشداء علی الكفار رحماء بینهم» [4] باشند. رأفت داشتن و نرمی كردن با مردم شیوه ی پیامبر بزرگوار اسلام است. رابطه صمیمی بین مسؤولان و مدیران جامعه با مردم و زیردستان، مهم ترین عامل بقای اسلام و انقلاب است.
[1] صحيفه ي نور، امام خميني ( ره ) ، ج 19، ص 108.
[2] سيره ي نبوي، مصطفي دلشاد تهراني، دفتر سوم، ص 113.
[3] نساء (4) آيه ي 141.
[4] فتح (48) آيه ي 29.